|
Entgegen einiger Vermutungen wurde Bürgermeister Dr. Goebel nicht verhaftet. Am 21. Juni 1933 wurde er von den Nationalsozialisten des Amtes enthoben. Daher verließ er Bad Reinerz und kehrte in seine westfälische Heimat zurück.
Am Wahlsonntag [der Reichstagswahl am 5. März 1933] hatte der SA-Sturmführer Wenzeslaus Jablonski [am Rathaus in Bad Reinerz] die Hissung der Hakenkreuzfahne, die ja zu dieser Zeit noch eine Parteifahne war, erzwungen, und als sie der Bürgermeister [Dr. Goebel] einziehen ließ, erneut gesetzt und durch eine SA-Wache schützen lassen.
Beim ersten Zusammentritt der Stadtverordnetenversammlung präsentierte die NSDAP dem Bürgermeister dafür die Rechnung, trotzdem dieser Flaggenstreit mit der Kreisleitung der NSDAP in Glatz bereinigt worden war. Die Stadtverordneten der NSDAP erklärten mit der allgemeinen Begründung, Dr. Goebel sei gegen die NSDAP eingestellt, daß sie sich von ihm nicht vereidigen ließen und forderten seine Beurlaubung. Obwohl dazu absolut keine gesetzliche Handhabe vorhanden war, erfolgte diese Beurlaubung zur größten Bestürzung des so treu an ihrem Bürgermeister hängenden größten Teiles der Bürgerschaft.
Aber schon nach 14 Tagen wurde Dr. Goebel durch den Regierungspräsidenten wieder in sein Amt eingesetzt, nachdem alle unsachlichen und zum Teil unwahren Behauptungen zusammengebrochen waren. Lange durfte sich Bürgermeister Dr. Goebel aber nicht der Gunst der neuen Herren erfreuen, die natürlich nichts unversucht ließen, um diesen geraden, die Gerechtigkeit über alles liebenden Mann zu beseitigen. Am 21. Juni 1933 bot sich hierzu ein Anlaß.
Es kam zu einem erneuten Zwischenfall in Bad Reinerz beim Hissen der [am 13. März 1933 als zusätzliche Nationalflagge eingeführten] Hakenkreuzfahne am Kurhaus, als der preußische Justizminister Hanns Kerrl sich dort incognito aufhielt. […] Darin sah man eine feindliche Handlung des Bürgermeisters gegenüber dem Symbol des neuen Reiches. […] Dr. Goebel wurde von der NSDAP als Bürgermeister abgesetzt.
Obwohl Bürgermeister Dr. Goebel später durch die disziplinarisch und staatsrechtlich entscheidenden Stellen voll rehabilitiert wurde, hatte man natürlich dafür gesorgt, daß er nicht nach Reinerz zurückkam. Seine Widersacher aber blieben im Amt.
Im Mai 1943 erreichte die Stadt Reinerz die unfaßbare Kunde, dass [der ehemalige] Bürgermeister Dr. Goebel am 5. Mai 1943 einem Herzschlag erlegen sei:
„Am weißen Sonntag 1943, an seinem goldenen Kommuniontag, hatte Dr. Goebel die Sterbesakramente empfangen und war am 9. Tage nach dem ersten Schlaganfall friedlich und ohne Klage verschieden.
Noch auf dem Sterbebette sprach er vom Wind am Hummel, von den Grenzendorfer Höhen, betete für Reinerz und trug seiner Gattin auf, allen zu sagen, daß er seinen einstigen Gegnern von Herzen verzeihe und versöhnt von dieser Welt scheide.
Am 12. Mai 1943, dem Schutzfest des hl. Joseph, wurde er am schönsten Platz des Friedhofes seiner Heimatpfarrei Hörste [bei Lippstadt] (Westfalen) nach feierlichem Levitenamt, von drei Jugendfreunden gelesen, der Heimaterde zurückgegeben.“
Quelle: „BAD REINERZ – Ein Buch der Geschichte und Erinnerung“ Herausgegeben von Carl Dinter und Richard Nowotny, Lippstadt 1953; Digitalisiert Forschungsgruppe Grafschaft Glatz (FGG), Rainer Welzel, Stockach/Hoppetenzell 2006, www.familie-welzel.eu
Gefallenen-Denkmal in Bad Reinerz.
Hindenburg als deutschen Ordensritter darstellend.
Enthüllt am 10. Aug. 1930.
Das Gefallenen-Denkmal in Bad Reinerz, das Hindenburg als deutschen Ordensritter darstellt, wurde als Ehrenmal für die Gefallenen des Ersten Weltkrieges (1914-1918) errichtet.
Das sogenannte Hindenburg-Denkmal wurde 12 Jahre nach dem Ersten Weltkrieg, am 10. August 1930 durch Bürgermeister Dr. Josef Goebel enthüllt.
Zum Verbleib des Denkmals ein Zitat von einer polnischen Internetseite:
„Während der stalinistischen Zeit (1947-56) wurden deutsche Gedenktafeln mit den Namen der Gefallenen entfernt und neue zu Ehren der Sowjetarmee angebracht, das Denkmal wurde zur besseren Wirkung erhöht und am 7. November 1953 auf dem Platz enthüllt. Der Ort, an dem diese Zeremonie stattfand, hieß Warschauer Platz. Durch den Sieg des Solidarnosc-Lagers Anfang der 1990er Jahre wurden das Denkmal und die Gedenktafel entfernt und ein leerer Platz zurückgelassen.“
Dr Josef Ferdinand Goebel
ur. 26 grudnia 1878 r. w Oechtringhausen koło Lippstadt/Westfalia
zmarł 5 maja 1943 r. we Frankfurcie nad Menem
Pochowany 12 maja 1943 r. w Hörste koło Lippstadt/Westfalia
Krewni:
Żona: Meta Johanna Hermine Goebel, z domu Möller, urodzona 22 czerwca 1879 roku w Rostocku.
Syn: Hermann Rudolf Albert Goebel, ur. 18 września 1909 r. w Gdańsku.
Dr Josef Ferdinand Goebel był burmistrzem i dyrektorem uzdrowiska Bad Reinerz [Duszniki Zdrój] w latach 1910-1933, do czasu usunięcia go ze stanowiska przez nazistów 21 czerwca 1933 r. Dr Josef Goebel zmarł na atak serca 5 maja 1943 roku.
Burmistrz dr Goebel nie został aresztowany! Został usunięty z urzędu przez narodowych socjalistów 21 czerwca 1933 roku. Opuścił więc Bad Reinerz [Duszniki Zdrój] i powrócił do swojej westfalskiej ojczyzny.
W niedzielę wyborczą [wybory do Reichstagu 5 marca 1933 r.] przywódca szturmu SA Wenzeslaus Jablonski wymusił podniesienie flagi ze swastyką, która w tym czasie była jeszcze flagą partyjną, a kiedy burmistrz kazał ją opuścić, kazał ją ponownie podnieść i chronić przez straż SA.
Na pierwszym posiedzeniu rady miejskiej NSDAP przedstawiła burmistrzowi rachunek za to, pomimo faktu, że spór o flagę został rozstrzygnięty z kierownictwem okręgu NSDAP w Glatz [Kłodzko]. Radni NSDAP oświadczyli, że nie pozwolą na jego zaprzysiężenie, ponieważ dr Goebel był przeciwnikiem NSDAP i zażądali jego zawieszenia. Chociaż nie było ku temu żadnych podstaw prawnych, urlop został przyznany ku wielkiej konsternacji większości obywateli, którzy byli tak lojalni wobec swojego burmistrza.
Ale już po 14 dniach dr Goebel został przywrócony na swoje stanowisko przez przewodniczącego okręgu po tym, jak wszystkie nieobiektywne i częściowo nieprawdziwe zarzuty upadły. Burmistrz dr Goebel nie mógł jednak długo cieszyć się przychylnością nowych mistrzów, którzy oczywiście nie pozostawili kamienia na kamieniu w swoich wysiłkach, aby usunąć tego prostolinijnego człowieka, który ponad wszystko kochał sprawiedliwość. 21 czerwca 1933 r. nadarzyła się ku temu okazja. W Bad Reinerz doszło do kolejnego incydentu, kiedy to flaga ze swastyką została wywieszona na Kurhausie, podczas gdy minister Kerrl przebywał tam incognito. Było to postrzegane jako wrogi akt burmistrza wobec symbolu nowej Rzeszy. [...] Dr Goebel został odwołany ze stanowiska burmistrza przez NSDAP.
Chociaż burmistrz dr Goebel został później w pełni zrehabilitowany przez władze dyscyplinarne i konstytucyjne, oczywiście zapewniono, że nie wróci do Reinerz [Duszniki]. Jego przeciwnicy pozostali jednak na stanowiskach.
W maju 1943 r. miasto Reinerz otrzymało niewiarygodną wiadomość, że [były] burmistrz dr Goebel zmarł 5 maja 1943 r. na atak serca:
"W Białą Niedzielę 1943 r., w dniu swojej złotej komunii, dr Goebel otrzymał ostatnie obrzędy i odszedł spokojnie i bez skargi 9 dnia po pierwszym udarze.
Nawet na łożu śmierci mówił o wietrze w Hummel [Homole], o wzgórzach Grenzendorf [Graniczna], modlił się za Reinerz [Duszniki] i powiedział swojej żonie, aby przekazała wszystkim, że przebaczył swoim dawnym wrogom z głębi serca i odszedł z tego świata pogodzony.
12 maja 1943 r., w patronalne święto św. Józefa, został złożony w najpiękniejszym miejscu na cmentarzu swojej rodzinnej parafii Hörste [koło Lippstadtu] (Westfalia) po uroczystej mszy lewickiej, odczytanej przez trzech przyjaciół z młodości".
Pomnik poległych w Bad Reinerz [Duszniki Zdrój], przedstawiający Hindenburga jako niemieckiego Kawalera Orderu, został wzniesiony jako pomnik poległych w I wojnie światowej (1914-1918).
Tak zwany pomnik Hindenburga został odsłonięty 12 lat po I wojnie światowej, 10 sierpnia 1930 r., przez burmistrza dr Josefa Goebela. Pomnik stał na obecnym Placu Warszawy.
Przetłumaczono za pomocą DeepL Translator
|
Zurück zur Seite „Aktuelles“
Zurück zur Homepage